Aaargh, ik ben helemaal KAPOT! Ik had misschien al verteld dat Yerevan op heuvels gebouwd is, en dat houdt in dat je hoe dan ook moet klimmen.
Op zoek naar een boekwinkel heb ik eerst een enorm rondje Yerevan gedaan. Allereerst bij de boekhandel in mijn straat: alleen klassiekers zoals Jane Eyre etc. En studieboeken. Toen naar Hanrapetutyan Hraparak (Republic Square) maar daar van hetzelfde laken een pak. Geen moderne fictie. Een flink eind lopen tot ik uiteindelijk bij Artbridge Bookshop Cafe terecht kwam. Een leuk klein boekwinkeltje met cafeetje op Phogots Abovyan (luxe deel van de stad). Ze hebben ook een book exchange! Blij met een boek van Tess Gerritsen voor 2,40 en blij met mijn wortel/noten/ananascake ook al had ik het ontbijt nog maar net op. Met cola, want het is erg warm in Yerevan vandaag. Dus terug naar mijn hostel om de jas te verwisselen voor mijn fleecejack.
Omdat ik toen relatief dicht bij het Martiros Sarian Museum was, ben ik daar even naartoe gegaan. Zo ongeveer het enige museum dat op maandag open is, trouwens. Over 3 erg vies ruikende verdiepingen (de ene schimmelig, de ander naar uienrijk eten) verdeeld vind je de schilderijen, van redelijk somber tot kleurrijk in zijn Perzische en Egyptische periodes. En de studio waar hij gewerkt heeft met allerlei museumachtige dingen. De moeite waard (de schilderijen dan)!
Op de hoek van Sarian en Aram Phogots zit ook een boekhandel, maar ook daar alleen de klassiekers en vooral erg veel kunstboeken, ook van Taschen. Grappig!
Vervolgens weer helemaal de rondweg afgelopen naar Republic Square en van daar langs Phogots Tigran Mets naar Shuka 2 aan de rand van de stad. Dit is een heel grote markt met in de straatjes er omheen slagerijtjes waar de varkenspoten uit bakken steken. Ook bij de anderen: varkenspoten, varkenspoten… en varkenspoten.
Binnen in de markt groenten, fruit, zoetwaren (noten in allerlei zoete lagen) en… kippenpoten en hanenkammen. Allemaal angstaangjagend wit… De kazen komen je van verre al tegemoet: feta-achtige en draderig en alles er tussenin. Allemaal wit en zompig. En toch best smakelijk ‘s ochtends, haha.
In het straatje achter de markt, en je raadt het al, dit vind ik het leukst, wordt vanuit kofferbakken van oude Lada’s verkocht: kolen, groenten, fruit en de voor Armenië belangrijke pomegranate: granaatappel. Ik mag overal foto’s van maken. Leuk! Maar ook kun je hier je schoorsteen kopen. Of gedroogde vis. De mannen en vrouwen zitten dik ingepakt achter de kraam en hier en daar koken ze op een kolenvuurtje hun potje thee of een pan soep. Als ik bij een groepje mannen wat granaatappels heb gefotografeerd maken ze grapjes, dat een van de mannen (met mij) op de foto wil. Ik doe maar net of ik gek ben, haha.
Op Tigran Mets en onder een soort stadion wordt allerlei goedkope zooi verkocht: mutsen, jassen, beha’s, synthetische truitjes… Ieuwk. Het is er drukker dan de Kalverstraat op zaterdag! Op de traptreden van de ondergrondse oversteek verkopen dik ingepakte mannen en vrouwen van alles en nog wat: pennen, kaartjes voor de kathedraal, kleding. Op sommige plekken zie je mensen de eikels rapen die in de plantsoentjes liggen.
Iets terug de stad in ligt de Kathedraal van Surp Grigor Lusavorich uit 2001. Volgens mij is deze gebouwd om 1700 jaar Christendom in Armenië te vieren. Ook hier volop mensen in de flink verwarmde kathedraal, die naast een flink armoedig stukje stad ligt.
De wijk waar ik zit is wat luxer, dit is de meer volkse kant van de stad. Grote woonflats, vies en somber, en de laagbouw met roestige golfplaten aan elkaar geplakt tot een grote roestige massa. Je zal er maar wonen!
Het is inmiddels bijna 4 uur en ik loop al 6 uur non-stop. De lol is er af voor vandaag: weer genoeg gedaan en gezien. Dus ik neem een taxi (de eerste vraagt 1.000 maar dat is teveel) voor 600 terug naar mijn hostel, dwars door de absurd drukke winkelstraten.
Vanavond misschien nog even Kaukassisch eten… heel verantwoord. Betwijfel alleen of ‘t heel lekker is, haha.
Nu nog 6 minuutjes wachten en dan kan ik hopelijk inchecken voor mijn vlucht morgenmiddag!