Sanddollars zoeken en socializen

Op mijn laatste dag in Morondava besluit ik weer naar ‘t strand te gaan. Omdat het zondag is, is ‘t waarschijnlijk rustig. En dat klopt, ik kan zalig slenteren, kijkend naar de enkele vissers die wel werken, voeten in de branding, zoekend naar (dode) sanddollars. Gisteren vond ik er binnen 10 minuten één en was ie 2 seconden later kapot. Balen.

Maar ook vandaag heb ik er binnen no time een. Het water staat precies hoog genoeg (laag eigenlijk). Ik kijk even bij een paar vissers die hun netten schoonmaken. Ik kan niet inschatten of alle krabben die ze uit hun netten trekken alsnog meegenomen gaan worden of dat ze als oud vuil op het strand belanden. Meeuwen heb ik hier niet gezien, dus waarschijnlijk worden ze prooi voor de duizenden krabben die hier in het strand ingegraven zitten. Als die kannibaal zijn tenminste.

God, wat is dit genieten, een licht briesje (het was vanochtend ronduit koud buiten het zonnetje) en een terugtrekkende branding, genoeg om naar te kijken maar niet zoveel dat je het strand propvol hebt. Zalig! Na een paar uur wandelen, heen en weer, kom ik een Franse dame tegen die vanochtend in het hotel zat. Haar Malagasy man rijdt voor overheidsfunctionarissen, zij is gepensioneerd en voor een soort ‘vakantie’ hier vanuit Tolear, in het zuiden. We babbelen even gezellig en daarna loop ik verder. Op de terugweg beland ik bij een van de zeer weinige strandtentjes: Bleu Soleil. Voor 55 cent geniet ik van verse sapjes: ananas, granadille (passievruchtsap) en als vroege lunch sambos (een soort samosa) gevuld met zebuvlees. Zalig, lekker ‘piment’ erbij. Nom, nom. Ik klets hier wel een uur met een Zwitsers echtpaar dat 40 jaar in Zuid-Afrika heeft gewoond en inmiddels al weer bijna 15 jaar op Bali woont. Hartstikke leuke mensen, die me meteen als ik binnenkom, aanspreken met de vraag of ik alleen reis. Zij durfden dat voor Madagaskar niet aan, geven ze aan. Zij is 5 jaar reisleidster geweest, onder andere naar Papua Nieuw Guinea. Nice! Het is een sociaal dagje vandaag.

Net na lunchtijd ben ik terug in het hotel, met drie gebakken banaantjes van de vissers voor ‘t hotel voor samen nog geen 9 cent als dessert.