In de Shunkoin Temple waar ik vannacht op een tatami-mat heb geslapen, bieden ze ook Zen-meditaties aan. En dus sluit ik aan bij het allegaartje aan mensen. Een Japanse monnik met Amerikaans accent leidt ons in in de kunst van het mediteren. Zijn eerste advies: zit je niet lekker in een halve lotuspositie dan kun je beter voor een krukje kiezen want heupen boven je knieën en comfort zijn belangrijker dan een vastgelegde houding.
Gauw een krukje dus, mijn knieën zijn me dankbaar. Een ander advies, als het gaat om ‘je hoofd leegmaken’ is dat je vrij moet zijn van oordelen omdat oordelen stress opleveren. Maar dénken mag. Langer uitademen dan in, en een goede houding worden gekoppeld aan reacties in je lichaam, meer ruimte in je longen om te ademen, meer serotonine, meer rust. De monnik koppelt het aan wetenschap en haalt daarmee elk ‘zweverig’ aspect weg.
In een paar sessies van 15 minuten proberen we te mediteren. Of dat lukt zoals het hoort? Onzekerheid levert stress, aldus de monnik, dus maak je daar niet druk om, doe het zoals het goed voelt. En telkens weer zijn de 15 minuten om voor ik het weet, ik ben niet in slaap gevallen en de rust voelt best lekker. Ik denk in die sessies niet eens aan treinschema’s en wat ik nog moet bezichtigen. Op zich makkelijk want vanaf nu heb ik niets meer gepland dan alleen de steden en moet ik nog bedenken wat ik waar wil gaan zien, haha
Nadat hij de verbinding tussen wetenschap, mindfulness, meditatie en yoga benadrukt, zit dit deel van de meditatie er op. Wat rest is een rondleiding door de tempel, met antieke schilderingen in bladgoud en halfedelstenen, een schitterende tuin, ontworpen met de blik van binnen naar buiten en vanuit zithoogte. Weer wat geleerd. Het levert letterlijk een ander perspectief!
We sluiten af met een straf bakkie groene thee van poeder met, volgens de monnik, erg veel cafeïne. Kalmerend en activerend. Daar raak ik aan de praat met twee Nederlanders die in Georgië zijn geweest. Ze beloven me adresjes door te sturen. Altijd praktisch!
Wat ik grappig vind maar ook een beetje sneu is dat best vaak mensen, als ze horen dat ik in mijn eentje ben en ook nog ongeorganiseerd, wat beteuterd kijken. Alsof het dat wat zij doen minder spannend maakt. Zo ook deze mannen.
Met de theesessie met twee Japanse koekjes is deze ochtend compleet. Een leuk intermezzo, in het hectische Japan!