Woensdag 26 december 2012, Duitsland
Op tweede kerstdag zijn in Duitsland alle musea open. En aangezien ik een aantal exposities nog wil zien die allemaal respectievelijk begin januari en begin februari eindigen, verheug ik me op een paar dagen Duitsland. Op tweede kerstdag zit ik om half 8 ’s ochtends in de auto, even tanken en geld pinnen en off we go!
Binnen een uur en veertig minuten ongeveer rijd ik Keulen binnen en parkeer de auto in een overvolle parkeergarage praktisch onder ’t Ludwig Museum. Ik kom voor de expositie van David Hockney. Erg de moeite waard! En natuurlijk doe ik ook de rest van het museum even aan, met beneden mooie popart. Ik ben overduidelijk niet de enige die tweede kerstdag zo doorbrengt: het is druk in het museum.
Buiten miezert het, maar dat houdt de drommen mensen rondom de grauwe Dom niet tegen. Over het plein waait een kille wind, dus ik duik bij het Hauptbahnhof een broodjeszaak in voor een Kürbiskernenbrötchen met brie, mijn ontbijt. Ik zie vooral veel (Aziatische) toeristen, maar ook de Duitsers zelf zijn op de been.
Zonder enig oponthoud ben ik binnen de kortste keren teruggereden naar Düsseldorf. Ik heb een hotelletje geboekt voor vanavond maar aangezien het vandaag aan de straat gratis parkeren is, zet ik de auto in de buurt van het Ständehaus neer. De Kunstsammlung NRW (Nordrhein Westfalen) bestaat uit de K20 Grabbeplatz (20e eeuwse kunst), het Schmela Haus en de K21 Ständehaus, waar op dit moment de expositie 100x Klee te zien. Het is gevestigd in een statig oud pand midden in een soort parkje. De expositie is indrukwekkend en ik word er helemaal blij van!
De Kunstsammlung heeft een gratis shuttledienst tussen de K20 en K21 en daar maak ik graag gebruik van. In plaats van rechtstreeks naar de K20 loop ik even naar de Rheinufer, met eerst de grote gele St. Andreas in het vizier. Het water raast door de hoge waterstand door de Rijn met een indrukwekkende snelheid. Er schijnt een vrolijk zonnetje maar ’t is wel vreselijk winderig. Een groot reuzenrad draait rondjes boven het drukke Burgplatz.
Een eindje verderop ligt Kasbah, een semi-Arabisch maar meer Turks aandoend café. Ik eet er een erg bijzondere harira, zo stijf gevuld dat je de lepel er rechtop in kunt zetten en met de smaak van een bonensoep. Een flinke muntthee met suiker erbij en ik ben weer voldoende opgeladen voor de rest van de middag.
Na nog een wandelingetje over de winderige Rheinufer en uitzicht op de St. Lambertus ga ik weer richting aangenaam warm museum. De bijzondere expositie is eng, maar de gewone collectie is bijzonder de moeite waard, ook als je er vaker bent geweest. Het wordt inmiddels donker buiten maar ik ga toch nog maar gauw even naar de overkant van de straat, waar de Kunsthalle, een museum voor moderne (hedendaagse) kunst. Eigenlijk omdat ze de expositie van Yin Xiuzhen verkopen als ‘een van de bekendste Chinese kunstenaars. Dan mag je dat niet overslaan natuurlijk.
Ditmaal moet ik de volle 20 minuten op de shuttledienst wachten maar dan worden we ook als de wiedeweerga terug gebracht naar de K21.
Gauw in de auto en naar het hotel. De checkin is zo gedaan en de kamer is lekker warm, het bed net zo goed als ik me herinner. Zo comfortabel zelfs, dat ik alle moeite moet doen om mezelf de kamer weer uit te slepen. Het hotel ligt in een straatje net achter het Hauptbahnhof. Voor het station ligt de Immermanstrasse, hét Japanse gedeelte van de stad. Het stikt hier van de Japanse winkeltjes en volgens mij zijn er ineens ook beduidend meer Japanse restaurants dan 1,5 jaar geleden.
Bijna geef ik toe aan mijn lome vermoeidheid door te dralen voor een Turks restaurantje vlak naast het hotel, ook al heb ik helemaal geen zin in Turks eten. Maar ik zet door en loop (5 minuten) verder en beland bij een overvol Okinii, een hip restaurantje waar ik de laatste tafel bemachtig. Je bestelt hier per iPad, checkt het totaaloverzicht en stuurt de bestelling dan digitaal door. Leuk. Het eten is er lekker en lekker vers en alles komt snel.
De laatste halte voor de avond, volgens planning, is de Turkse hamam aan de Birkenstrasse. Hamam Sahara (om de hoek van het hotel) is op woensdag alleen geopend voor mannen dus had ik thuis al een alternatief gezocht voor een flinke scrub, lekker doorstomen en een goeie massage.
Doodmoe rol ik het hotel in, lekker slapen, want morgen is er weer een hoop te doen.
Donderdag 27 december 2012, Duitsland
Na een goed ontbijt, niet te overvloedig want ik zit nog vol van het Japans van gisteravond, ben ik al vroeg op weg naar Essen. Eens even kijken of de Primark zo geweldig is als Maaike zegt. Als ik er kom, klokslag 9 uur, drommen de mensen net naar binnen. Het gros van de klanten is Nederlands en het hangt er met de benen uit. Brrrr…. Vreselijk! Maar goed, ik kijk toch maar wat rond en vind een leuk shirtje of twee voor Bart. Los van de paskamers die om de verdieping zitten, werken ze er efficient en sta ik amper in de rij voor de kassa.
Als ik bij mijn volgende museum aankom, het Folkwang Museum, voor de expositie Im Farbenrausch: Munch, Matisse und die Expressionisten sta ik allereerst 25 minuten voor de parkeergarage. Als ik dan eindelijk een plekje heb, sta ik een half uur in de rij zonder vooruit te komen. Dan maar eerst naar Bochum…
Halverwege de middag kom ik terug uit Bochum en omdat het sputtert, staat de rij nu onder een overkapping. Ik neem een boek mee en moet het maar uitzingen, die wachttijd, want ik wil de expositie echt zien. Maar met een half uurtje ben ik binnen, dat valt weer mee.
De tentoonstelling is overweldigend mooi: wat een schitterende werken! En alleen maar grote namen! Als ik de 11e zaal verlaat, hoor ik de suppoost zeggen dat bezoeker 2908 de zaal verlaat! En dan is ’t nog maar half 4 ’s middags. Ze zijn nog tot 20.00 uur open!
Ik kom terug op mijn idee om op de terugweg nog naar Centro in Oberhausen te gaan. Na de Primark vanochtend heb ik genoeg winkel gezien.
Bochum
Op maar 20 minuten rijden van Essen ligt Bochum, waar in de Stadtbad Galerie een bescheiden expositie van werken van Hundertwasser getoond wordt. Er zijn meer schilderen dan ik dacht, aangevuld met posters en foto’s van Hundertwasser’s architectuur. Erg interessant! Op zich een rare plaats voor een galerie, midden in een winkelcentrum annex medisch centrum. Maar de tentoonstelling is mooi!
Net voor ik de winkelstraat verlaat, zie ik een Chinees restaurant. Zo’n ouderwets Chinees restaurant met veel bruin hout, rood fluweel, gegraveerde spiegels, draken en rode lampions. Nu hebben ze die veel in Duitsland, en meestal vind je daar supergoedkoop best aardige lunchbuffetten. Zo ook hier: voor 6 euro eet ik mijn buikje rond, niet alleen voor ’t (lekkere) eten maar ook omdat ik niet al te vroeg terug wil zijn bij ’t Folkwang.
In een rit van wederom amper 20 minuten ben ik terug in Essen. Tijd voor een laatste beetje cultuur.
En dan is ’t huiswaarts… In een kleine anderhalf uur, ondanks wegopbrekingen en het drukke verkeer, ben ik weer thuis. Moe, met een erg vol hoofd, maar vooral voldaan. Genieten!
Hotel
Best Western Hotel Ambassador, Harkortstrasse 9, € 39,= incl. ontbijt (en goede bedden!). Achter Hauptbahnhof, centraal gelegen.