Als ik weer eens mopper dat alles altijd zo soepeltjes loopt, herinner me dan maar even aan de heenweg naar Georgië! Op Schiphol heeft de vlucht naar Istanbul 2,5 uur vertraging waardoor ik mijn aansluiting naar Tbilisi mis. Er is wel een latere vlucht maar die vertrekt vanaf Atatürk, ruim een uur van Sahiba Gökcen. De Georgiërs met wie ik van stoel heb geruild nemen me onder hun vleugels. Ik profiteer er maar even van omdat zij in het Georgisch mijn guesthouse kunnen vertellen dat ze me later moeten ophalen.
Maar naar de andere kant van de stad betekent een visum voor Turkije halen. Gelukkig heb ik cash dollars bij me. Voor ik het weet zitten we met alle gestrande passagiers in een bus en steken we een mooi verlicht Istanbul door. Net op tijd voor de vlucht naar Tbilisi. Pffff. Ik dommel een beetje en land, met tijdsverschil erin meegenomen, niet om 10 uur ‘s avonds om 3.30 uur in Tbilisi. Het Georgische meisje, haar man en een vriend willen me perse afleveren bij de man van het hotel. In de hal zeggen we een snel gedag. In hoog tempo word ik naar het hotel gereden, dat echt geen enkele taxichauffeur had kunnen vinden. Om 5 uur val ik uitgeput in slaap, blij dat ik mijn trip naar Mtskheta diezelfde dag toch haal. Als ik twee uur later wakker word, ben ik geradbraakt… maar ik ben er: GEORGIË!!!