Ik was even vergeten dat ik blijkbaar ook een luxe hotel had geboekt. Schrikken dus toen ik moest betalen, maar genieten op de kamer!
Na de ochtendmeditatie en het verkennen van het Myoshinji-tempelcomplex met de hele fraaie Taizoin Temple begon het echt te sputteren. Een Engelse en haar Griekse vriend liepen met me mee omdat ik het treinstationnetje wist te vinden en na wat leuk babbelen gingen we op Kyoto Station uit elkaar. Twee haltes met de metro en een eindje lopen, en om eerlijk te zijn met de hulp van een metrowerknemer, was ik zo in mijn hotel. Op elk station en in elk supermarktje trekken ze een groot boek tevoorschijn als je vraagt of ze je hotel weten te liggen. En da’s best handig met tig uitgangen per station. Niemand die denkt: daag, nu even niet. Japanners zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam, altijd!
Maar goed, mijn hotel is zo lekker luxe dat ik niet meer op pad wil. Maar ik sleep mezelf naar buiten en verken downtown. Groot en druk, overal mensen, eten, winkels. Maar van de luxe variant! Uiteindelijk eindig ik in een leuk restaurantje in de befaamde Ponto-cho, een lange smalle steeg waar het moderne Japan even wegvalt. Stijlvolle eethuisjes en restaurants zitten de hele steeg lang naast elkaar.
In het restaurant met uitzicht op de rivier ga ik voor luxe: een gegrilde tonijn met jonge prei in lichte soyasaus, een crispy pompoen met een dikke misosaus (niet mijn favoriet, die saus). Alles is erg lekker en de setting is mooi. Alleen ben ik met een half uurtje uitgegeten…
Omdat ik t/m Osaka redelijk op de rit had wat ik wilde doen, maar verder helemaal niet, moet ik flink aan de bak om de bezienswaardigheden logisch te plannen. Maar alles is vooral afhankelijk van het weer, dat op dit moment helemaal niet meewerkt.
In Osaka heb ik echt 300% geluk gehad met het enorm mooie weer en dan ook nog de mooist mogelijke bloesem. Met een beetje zon ziet alles er zoveel mooier uit! Maar eens zien wat morgen brengt